KULTURA

A. KOLEKTIBONG KULTURA

“Lupang Hinirang” ang ngalan ng ating pambansang awit, awit na napagiisa ang mga mamamayan ng Pilipinas – kung saan ang pagbigkas ng “handa, awit” ay nagsisilbing palatandaang tigilan ang ginagawa at kumanta ng pambansang awit, habang inaalala ang kagitingan ng mga Pilipino para ipaglaban ang ating bansang Pilipinas. Ito ay kulturang masasabi nating sariling atin, isang uri ng sining na mananatili sa ating puso, tulad ng pagmamahal ng mga sinaunang Pilipino sa bansang ating sinilangan. Ang Lupang Hinirang ay produkto ng rebolusyon, isang matagumpay na rebolusyon. Ito’y unang narinig noong Hunyo 12, 1898 kung saan si Emilio Aguinaldo ay pinroklama ang Pilipinas bilang kauna-unahang republika sa Asya na malaya sa kanyang mansyon sa Kawit Cavite. Sa araw ring ito unang winagayway ang ating pambansang bandila. Noon namang 1956, ang opisyal na lyrics neto ay ginawa ng Surian ng Wikang Pambansa (Institute of National Language), na siya na ring ginagamit natin hanggang sa kasalukuyan.

Ang “Crab Mentality” o utak-talangka ay kaugalian kung saan ang isang taong nakakaangat ay hihilahin ng isa pang taong nasa ilalim. Ito ay pinaniniwalaang isa sa rason kung bakit mahirap umangat sa Pilipinas, tulad ng ekonomiyang naghihikapos, ang kaugalian rin ng ilang Pilipinong utak-talangka’y nagrarasong maging kapos ang taong umaangat, at ang walang ginagawa para umangat ay mananatili lamang nakatunganga’t nahila.

             Ang “Head Hunting” o pagpopotog ay isang tradisyon kung saan ang pagpatay, pagkuha ng ulo at pagpapangalaga  nito ay simbolismo ng katatagan. Ito rin ay kadalasang inaalay ng lalake sa mga kamag-anak ng babae para ipakitang ang lalake’y may kakayahang proteksyonan ang pamilya. Ang tradisyong ito ay naipatigil na alang-alang sa batas, kahit pinapahalagahan ang ating tradisyon.